Een getergd SVS’65 begon zeer aanvallend aan de wedstrijd en kreeg via Looijen en Robin IJsselstijn de eerste kansjes van de wedstrijd, waarna het na deze gemiste kansen na tien minuten alsnog 1-0 stond. De matig optredende verdediging van de gasten maaide over een voorzet van Jerzy Timmermans heen en Meha kon simpel binnen schieten. Vervolgens kreeg Rhelico twee gigantische mogelijkheden, maar had Raymon Kaarsemaker ook twee goede saves in huis.

Doordat ook Rhelico vol op de aanval speelde regende het mogelijkheden en profiteerden het duo Meha en Looijen dankbaar van de geboden ruimte die zij kregen. Nadat Looijen sterk aan de bal bleef stuitte zijn kompaan op de keeper, maar een drietal minuten later was het wel raak. Na een goedlopende aanval vond Robin IJsselstijn de vrije Meha en die schoot met enige hulp van de keeper zijn tweede van de middag binnen. Vlak voor de pauze schonk Looijen hem nog dé kans op zijn hattrick, maar voor leeg doel schoot hij over. Rhelico speelde best aardig mee en de 2-1 ruststand was dan ook niet geheel onverdiend te noemen. In de 41e minuut werd de Spijkse defensie weggecounterd en werd de ver uit zijn doel gekomen Kaarsemaker gepasseerd.

Na de onderbreking waren een hoop toeschouwers nog een plekje langs de lijn aan het zoeken en kregen de snelle 3-1 dan ook maar half mee. Looijen, die vandaag over het veld vloog als in zijn jongste jaren, werd gelanceerd en schoof het speeltuig rustig langs Mario Baars. Het gat leek geslagen, maar Rhelico bleef van zich af bijten en was dichtbij na een slaapmomentje van de Spijkse linksback. Kaarsemaker zorgde er hoogstpersoonlijk voor dat de aansluitingstreffer uit bleef. Aan de overkant viel wel de volgende treffer. IJsselstijn stuitte na een prachtige steekbal van Meha op Baars, maar Berat Sengul knalde de rebound binnen. Met de 4-1 was het Rhelicose verzet nu wel gebroken en liepen de veel fittere gastheren over de bezoekers heen. Na klokslag een uur spelen werd de stand opgevijzeld naar 5-1. Looijen hield weer eens twee man van zich af en bij de tweede paal was Meha daar om zijn hattrick binnen te glijden. Drie minuten later deed Rhelico nog wat terug met de goed uitgespeelde 5-2 en deze werd uitbundig gevierd. Reden: Olof Schiltmans maakte zijn 150e treffer voor Rhelico.

In de Spijkse spits stond nog een veel grotere goalgetter in de persoon van Looijen en die legde na zeventig minuten zijn tweede in het mandje. Een voorzet van de al vroeg ingevallen Mika van Houwelingen werkte hij in twee instanties tegen de touwen. Ondertussen was ook Ferdi Scheurwater binnen de lijnen gekomen (hij speelde zijn laatste wedstrijd na 17 (!) seizoenen SVS’65 1) en hij zag hoe Looijnen na 74 minuten zijn naam voor een derde keer op het wedstrijdformulier liet noteren. De ingevallen Martijn Tromp ging de combinatie aan met Van Houwelingen en stak Looijen weer eens richting het vijandelijke doel. Hij slalomde langs de goalie en schoof de 7-2 in het lege doel. Het uitgepierde Rhelico profiteerde in de 76e minuut nog van bleek optreden van Kaarsemaker. Ferry van Asch was de gelukkige en scoorde het laatste doelpunt in de historie van zijn club. De term ‘korfbaluitslag’ was van toepassing op deze wedstrijd en werd vlak voor tijd nog wat kracht bijgezet door wissel Stef Philip. Meha gaf een piekfijne diepe bal op de jongeling, de kap ging door de benen van zijn tegenstander en met een krul in de verre hoek zorgde hij voor het heerlijke slotakkoord.

SVS’65 eindigde na 24 wedstrijden op een 7e plaats met 36 punten. Tegen de topploegen bood men vaak veel weerstand, maar viel het muntje net de verkeerde kant op en werd er tegen de ‘kleintjes’ een aantal keer lelijk puntverlies geleden. Al met al kan er gesteld worden dat men geëindigd is op de positie waar het verdiende te eindigen: in de middenmoot. Voor het volgende seizoen de taak aan Beusekamp om te zorgen dat zijn equipe constanter gaat worden. Gezien de kwaliteitsimpuls die de selectie gaat krijgen mag er volgend seizoen gemikt worden op een hogere eindklassering.